Solene Celebração Eucarística em Memória aos Fiéis Defuntos


ANTÍFONA DE ENTRADA

Consultar folha de antífonas e orações diárias.

CANTO DE ENTRADA
Veni Creator Spiritus

VENI CREATOR SPIRITUS,
MENTES TUORUM VISITA,
IMPLES SUPERNA GRÁTIA,
QUÆ TU CREASTI PECTORA.

QUI DICERIS PARACLITUS,
ALTISSIMI DONUM DEI,
FONS VIVUS, IGNIS, CARITAS,
ET SPIRITALIS UNCTIO.

TU SEPTIFORMIS MUNERE,
DIGITUS PATERNÆ CORDIBUS,
TU RITE PROMISSUM PATRIS,
SERMONE DITANS GUTTURA.

ACCENDE LUMEN SENSIBUS,
INFUNDE AMOREM CORDIBUS,
INSFIRMA NOSTRI CORPORIS,
VIRUTE FIRMANS PERPETI.

HOSTEM REPELLAS LONGIUS,
PACEMQUE DONES PROTINUS,
DUCTORE SIC TE PRÆVIO,
VITEMUS OMNE NOXIUM.

PER TE SCIAMUS DA PATREM
NOSCAMUS ATQUE FILIUM;
TEQUE UTRIUSQUE SPIRITUM
CREDAMUS OMNI TEMPORE.

DEO PATRI SIT GLÓRIA,
ET FÍLIO, QUI A MÓRTUIS
SURREXIT, AC PARÁCLITO
IN SÆCULA SÆCULORUM.

SAUDAÇÃO

Reunido o povo, o sacerdote encaminha-se para o altar enquanto se executa o Cântico de Entrada ou se lê a Antífona de Entrada. O sacerdote faz reverência ao altar, beija-o e, se convier, incensa-o e vai para o lugar onde presidirá à Liturgia da Palavra.

Terminado o Cântico de Entrada, todos, de pé, se benzem juntamente com o sacerdote, que diz:

In nómine Patris, et Fílii, et Spíritus Sancti.

R. Amen.

Grátia Dómini nostri Iesu Christi, et cáritas Dei,
et communicátio Sancti Spíritus sit cum ómnibus vobis.

R. Et cum spíritu tuo.

ATO PENITENCIAL

O sacerdote exorta os fiéis ao recolhimento, e convida-os ao arrependimento dizendo: 

Fratres, agnoscámus peccáta nostra, ut apti simus ad sacra mystéria celebránda.

Faz-se uma pausa de silêncio. Depois, o sacerdote e o povo prosseguem:

Confíteor Deo omnipoténti et vobis, fratres,
quia peccávi nimis cogitatióne, verbo, ópere et omissióne:

Batendo todos com a mão no peito ao confessar a culpa, continuam:

mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ideo precor beátam Maríam semper Vírginem, omnes Angelos et Sanctos, et vos, fratres, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.

Depois, o sacerdote invoca o perdão de Deus:

Misereátur nostri omnípotens Deus et, dimíssis pecátis nostris, perdúcat nos ad vitam ætérnam.

R. Amen.

KÝRIE
Gregoriano da Missa VIII "De Angelis"

KÝRIE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE     E-ÉÉÉ-E-LEI-ÍÍÍ-SON.

KÝRIE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE     E-ÉÉÉ-E-LEI-ÍÍÍ-SON.

CHRISTE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE     E-ÉÉÉ-E-LEI-ÍÍÍ-SON. 

CHRISTE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE     E-ÉÉÉ-E-LEI-ÍÍÍ-SON.

KÝRIE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE     E-ÉÉÉ-E-LEI-ÍÍÍ-SON.

KÝRIE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE-ÉÉÉ-EEE     E-ÉÉÉ-E-LEI-ÍÍÍ-SON.

ORAÇÃO DA COLETA

O sacerdote convida o povo à oração:

Orémus.

Deus, indulgentiárum Dómine: da animábus famulórum famularúmque tuárum refrigérii sedem, quiétis beatitúdinem et lúminis claritátem. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum.

R. Amen.

Todos se recolhem durante alguns momentos em oração silenciosa. Depois, o sacerdote recita a Oração Colecta do dia. Consultar folha de antífonas e orações diárias.

PRIMEIRA LEITURA

Um leitor sobe ao ambão para proclamar a Primeira Leitura. O povo senta-se para escutar a leitura. 

Léctio Isaíæ Prophétæ.

Et faciet Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc convivium pinguium, convivium vini meri, pinguium medullatorum, vini deliquati. Et praecipitabit in monte isto faciem vinculi colligati super omnes populos et telam, quam orditus est super omnes nationes. Praecipitabit mortem in sempiternum et absterget Dominus Deus lacrimam ab omni facie et opprobrium populi sui auferet de universa terra, quia Dominus locutus est. Et dicetur in die illa: Ecce  eus noster iste, exspectavimus eum, ut salvaret nos; iste Dominus, sustinuimus eum: exsultabimus et laetabimur in salutari eius.

O leitor conclui dizendo:

Verbum Dómini.

R. Deo grátias.

SALMO RESPONSORIAL

Terminada a leitura, um cantor ou um leitor canta ou lê o Salmo; a assembléia participa com o refrão.

Salmo 25 (24)
Cantado

A-AAD   TE-EEE,   DOMINE-EEE,   LEVAVI   ANIMAM   ME-EEEAM.

R. Ad te, Domine, levavi animam meam.

DIRIGE ME IN VERITATE TU
ET DOCE ME,
QUIA TU ES DEUS SALUTIS MEÆ,
ET TE SUSTINUI TOTA DIE.
REMINISCERE MISERATIONUM TUARUM, DOMINE,
ET MISERICORDIARUM TUARUM,
QUONIAM A SÆCULO SUNT.

A-AAD   TE-EEE,   DOMINE-EEE,   LEVAVI   ANIMAM   ME-EEEAM.

R. Ad te, Domine, levavi animam meam.

UNIVERSÆ VIÆ DOMINI MISERICORDIA
ET VERITAS CUSTODIENTIBUS
TESTAMENTUM EIUS ET TESTIMONIA EIUS.
PROPTER NOMEM TUUM, DOMINE,
PROPITIABERIS PECCATO MEO:
MULTUM EST ENIM.

A-AAD   TE-EEE,   DOMINE-EEE,   LEVAVI   ANIMAM   ME-EEEAM.

R. Ad te, Domine, levavi animam meam.

CUSTODI ANIMAM MEAM
ET ERUE ME,
NON ERUBESCAM, QUONIAM SPERAVI IN TE.
INNOCENTIA ET ÆQUITAS CUSTODIANT ME,
QUIA SUSTINUI TE.
LIBERA, DEUS,
ISRAEL EX OMNIBUS TRIBULATIONIBUS SUIS.

A-AAD   TE-EEE,   DOMINE-EEE,   LEVAVI   ANIMAM   ME-EEEAM.

R. Ad te, Domine, levavi animam meam.

Salmo 25 (24)
Recitado

Ad te, Domine, levavi animam meam.

Dirige me in veritate tua et doce me, quia tu es Deus salutis meae, et te sustinui tota die.
Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum, quoniam a saeculo sunt.

Ad te, Domine, levavi animam meam.

Universae viae Domini misericordia et veritas custodientibus testamentum eius et testimonia eius. Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo: multum est enim.

Ad te, Domine, levavi animam meam.

Custodi animam meam et erue me; non erubescam, quoniam speravi in te.
Innocentia et aequitas custodiant me, quia sustinui te. Libera, Deus, Israel ex omnibus tribulationibus suis.

Ad te, Domine, levavi animam meam.


SEGUNDA LEITURA

À semelhança da anterior, um leitor sobe ao ambão para proclamar a Segunda Leitura.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Romános.

Quicumque enim Spiritu Dei aguntur, hi filii Dei sunt. Non enim accepistis spiritum servitutis iterum in timorem, sed accepistis Spiritum adoptionis filiorum, in quo clamamus: Abba, Pater! Ipse Spiritus testimonium reddit una cum spiritu nostro, quod sumus filii Dei. Si autem filii, et heredes: heredes quidem Dei, coheredes autem Christi, si tamen compatimur, ut et conglorificemur. Existimo enim quod non sunt condignae passiones huius temporis ad futuram gloriam, quae revelanda est in nobis. Nam exspectatio creaturae revelationem filiorum Dei exspectat; vanitati enim creatura subiecta est, non volens sed propter eum, qui subiecit, in spem, quia et ipsa creatura liberabitur a servitute corruptionis in libertatem gloriae filiorum Dei. Scimus enim quod omnis creatura congemiscit et comparturit usque adhuc; non solum autem, sed et nos ipsi primitias Spiritus habentes, et ipsi intra nos gemimus adoptionem filiorum exspectantes, redemptionem corporis nostri.

O leitor conclui dizendo:

Verbum Dómini.

R. Deo grátias.

LEITURA DO EVANGELHO

A proclamação do Evangelho constitui o ponto culminante da Liturgia da Palavra. Por isso, os fiéis põem-se de pé para aclamar Cristo que está para falar. Esta aclamação consiste no Allelúia ou outro cântico previsto pelas rubricas e adequado ao tempo litúrgico, seguido de um texto brevíssimo e depois de novo do Allelúia ou do outro cântico utilizado. Depois, o sacerdote inclinado ante o altar diz com voz submissa:

Munda cor meum ac lábia mea, omnípotens Deus, ut sanctum Evangélium tuum digne váleam nuntiáre.

De seguida, o sacerdote dirige-se para o ambão e diz:

Dóminus vobíscum.

R. Et cum spíritu tuo.

Léctio sancti Evangélii secúndum Matthaeum.

O sacerdote faz o sinal da Cruz sobre o livro e sobre si mesmo. Também os fiéis fazem o sinal da Cruz na fronte, na boca e no peito, aclamando:

R. Glória tibi, Dómine.

Depois prossegue com a proclamação do Evangelho:

In illo témpore: Cum autem venerit Filius hominis in gloria sua, et omnes angeli cum eo, tunc sedebit super thronum gloriae suae. Et congregabuntur ante eum omnes gentes; et separabit eos ab invicem, sicut pastor segregat oves ab haedis, et statuet oves quidem a dextris suis, haedos autem a sinistris. Tunc dicet Rex his, qui a dextris eius erunt: Venite, benedicti Patris mei; possidete paratum vobis regnum a constitutione mundi. Esurivi enim, et dedistis mihi manducare; sitivi, et dedistis mihi bibere; hospes eram, et collegistis me; nudus, et operuistis me; infirmus, et visitastis me; in carcere eram, et venistis ad me. Tunc respondebunt ei iusti dicentes: Domine, quando te vidimus esurientem et pavimus, aut sitientem et dedimus tibi potum? Quando autem te vidimus hospitem et collegimus, aut nudum et cooperuimus? Quando autem te vidimus infirmum aut in carcere et venimus ad te? Et respondens Rex dicet illis: Amen dico vobis: Quamdiu fecistis uni de his fratribus meis minimis, mihi fecistis. Tunc dicet et his, qui a sinistris erunt: Discedite a me, maledicti, in ignem aeternum, qui praeparatus est Diabolo et angelis eius. Esurivi enim, et non dedistis mihi manducare; sitivi, et non dedistis mihi potum; hospes eram, et non collegistis me; nudus, et non operuistis me; infirmus et in carcere, et non visitastis me. Tunc respondebunt et ipsi dicentes: “Domine, quando te vidimus esurientem aut sitientem aut hospitem aut nudum aut infirmum vel in carcere et non ministravimus tibi?. Tunc respondebit illis dicens: Amen dico vobis: Quamdiu non fecistis uni de minimis his, nec mihi fecistis. Et ibunt hi in supplicium aeternum, iusti autem in vitam aeternam.

Depois de proclamado o Evangelho:

Verbum Dómini.

R. Laus tibi, Christe.

De seguida o sacerdote beija o livro e diz em voz baixa:

Per evangélica dicta deleántur nostra delícta.

O povo senta-se para ouvir a Homilia, que é obrigatória em todos os Domingos e festas de preceito. Depois da Homilia é oportuno dedicar algum tempo à reflexão pessoal em silêncio.

De seguida, faz-se a Oração Universal ou Oração dos Fiéis, na qual o povo, exercendo a sua função sacerdotal, ora por todas as necessidades da Igreja e do mundo, pela salvação de todos os homens, por necessidades particulares e pelas intenções da Igreja local.

PREPARAÇÃO DOS DONS

O povo senta-se e nesta altura tem início o Cântico do Ofertório, se for oportuno. O ajudante coloca os vasos sagrados e as espécies sacramentais sobre o altar. Os fiéis manifestam a sua oblação, porventura oferecendo o Pão e o Vinho para a celebração eucarística ou outras oferendas para culto e necessidades da Comunidade local.

CANTO AO OFERTÓRIO
Dómine, si adhuc pópulo tuo sum necessárius

DÓMINE, SI ADHUC PÓPULO TUO SUM NECESSÁRIUS,
NON RECÚSO LABÓREM: FIAT VOLÚNTAS TUA.

ISTE CONFÉSSOR DÓMINI SACRÁTUS,
FESTA PLEBS CUIU CÉLEBRAT PER ÓRBEM,
HÓDIE LÆTUS MÉRUIT 
SECRÉTA SCÁNDERE CÆLI.

QUI PIUS, PRUDENS, HÚMILIS, PUDÍCUS,
SÓBRIUS, CASTUS FUIT QUIÉTUS,
VITA DUM PRÆSENS 
VEGETÁVIT EIUS CÓRPORIS ARTUS.

AD SACRUM CUIUS TÚMULUM FREQUÉNTER
MEMBRA LANGUÉNTUM MODO SANITÁTI,
QUÓLIBET MORBO FÚERINT 
GRAVÁTI, RESTITUÚNTUR.

O sacerdote,junto ao altar, toma a patena com o pão e sustentando-a um pouco elevada sobre o altar, diz em voz baixa (se não houver Cântico, pode dizer-se em voz alta):

Benedíctus es, Dómine, Deus univérsi, quia de tua largitáte accépimus panem, quem tibi offérimus, fructum terræ et óperis mánuum hóminum: ex quo nobis fiet panis vitæ.

R. Benedíctus Deus in saécula.

O sacerdote verte o vinho e um pouco de água no cálice, dizendo em voz baixa:

Per huius aquæ et vini mystérium eius efficiámur divinitátis consórtes,
qui humanitátis nostræ fíeri dignátus est particeps.

Depois, o sacerdote toma o cálice e, mantendo-o um pouco elevado sobre o altar diz em voz baixa (ou em voz alta, se não houver Cântico):

Benedíctus es, Dómine, Deus univérsi, quia de tua largitáte accépimus vinum, quod tibi offérimus, fructum vitis et óperis mánuum hóminum, ex quo nobis fiet potus spiritális.

R. Benedíctus Deus in saécula.

Depois, o sacerdote, profundamente inclinado diante do altar, diz em silêncio:

In spíritu humilitátis et in ánimo contríto suscipiámur a te, Dómine;
et sic fiat sacrifícium nostrum in conspéctu tuo hódie, ut pláceat tibi, Dómine Deus.

O sacerdote, em pé ao lado do altar, lava as mãos, dizendo em silêncio:

Lava me, Dómine, ab iniquitáte mea, et a peccáto meo munda me.

Levantado-se o povo, o sacerdote diz:

Oráte, fratres: ut meum ac vestrum sacrifícium acceptábile fiat apud Deum Patrem omnipoténtem.

R. Suscípiat Dóminus sacrifícium de mánibus tuis ad laudem et glóriam nóminis sui, ad utilitátem quoque nostram totiúsque Ecclésiæ suæ sanctæ.

ORAÇÃO SOBRE AS OBLATAS

Propitiáre, Dómine, supplicatiónibus nostris, pro animábus famulórum famularúmque tuárum, pro quibus tibi offérimus sacrifícium laudis; ut eas Sanctórum tuórum consórtio sociáre dignéris. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum.

R. Amen.

PREFÁCIO DOS MORTOS

O Prefácio constitui a primeira parte da Oração Eucarística e inicia-se com um diálogo solene: o sacerdote convida o povo a levantar o coração para o Senhor em louvor e ação de graças, e associa-o a si na oração que ele, em nome de toda a comunidade, dirige ao Pai por meio de Jesus Cristo:

V. Dóminus vobíscum.

R. Et cum spíritu tuo.

V. Sursum corda.

R. Habémus ad Dóminum.

V. Grátias agámus Dómino Deo nostro.

R. Dignum et iustum est.

Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per Christum, Dóminum nostrum. In quo nobis spes beátæ resurrectiónis effúlsit, ut, quos contrístat certa moriéndi condício, eósdem consolétur futúræ immortalitátis promíssio. Tuis enim fidélibus, Dómine, vita mutátur, non tóllitur: et, dissolúta terréstris huius incolátus domo, ætérna in coelis habitátio comparátur. Et ídeo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus cumque omni milítia coeléstis exércitus hymnum glóriæ tuæ cánimus, sine fine dicéntes:

SANTO
Cantado

No fim do Prefácio, juntamente com o povo, o sacerdote conclui, cantando ou dizendo em voz clara:

SANCTUS, SANCTUS, SANCTUS
DÓMINUS DEUS SÁBAOTH.
PLENI SUNT CÆLI ET TERRA GLÓRIA TUA.
HOSÁNNA IN EXCÉLSIS.
BENEDICTUS QUI VENIT IN NÓMINE DÓMINI.
HOSÁNNA IN EXCÉLSIS.

ORAÇÃO EUCARÍSTICA III


Vere Sanctus es, Dómine, et mérito te laudat omnis a te cóndita creatúra, quia per Fílium tuum, Dóminum nostrum Iesum Christum, Spíritus Sancti operánte virtúte, vivíficas et sanctíficas univérsa, et pópulum tibi congregáre non désinis, ut a solis ortu usque ad occásum oblátio munda offerátur nómini tuo.

O sacerdote estende as mãos sobre as oblatas, e prossegue dizendo:

Súpplices ergo te, Dómine, deprecámur, ut hæc múnera, quæ tibi sacránda detúlimus, eódem Spíritu sanctificáre dignéris, ut Corpus et + Sanguis fiant Fílii tui Dómini nostri Iesu Christi, cuius mandáto hæc mystéria celebrámus.

Nas fórmulas que se seguem, as palavras do Senhor devem pronunciar-se clara e distintamente, como o requer a sua natureza. O sacerdote toma a hóstia em suas mãos e inclinado ao altar, diz:

Ipse enim in qua nocte tradebátur accépit panem et tibi grátias agens benedíxit, fregit, dedítque discípulis suis.

O sacerdote mostra ao povo a hóstia consagrada, coloca-a sobre a patena e genuflecta em adoração. O sacerdote toma o cálice em suas mãos e inclinado ao altar, diz:

Símili modo, postquam cenátum est, accípiens cálicem, et tibi grátias agens benedíxit, dedítque discípulis suis.

O sacerdote mostra ao povo o cálice, coloca-o sobre o corporal e genuflecte em adoração. Depois continua:

Mystérium fídei.

R. Mortem tuam annuntiámus, Dómine, et tuam resurrectiónem confitémur, donec vénias.

Mémores ígitur, Dómine, eiúsdem Fílii tui salutíferæ passiónis necnon mirábilis resurrectiónis et ascensiónis in cælum, sed et præstolántes álterum eius advéntum, offérimus tibi, grátias referéntes, hoc sacrifícium vivum et sanctum.

Cc: Réspice, quǽsumus, in oblatiónem Ecclésiæ tuæ et, agnóscens Hóstiam, cuius voluísti immolatióne placári, concéde, ut qui Córpore et Sánguine Fílii tui refícimur, Spíritu eius Sancto repléti, unum corpus et unus spíritus inveniámur in Christo.

Cc: Ipse nos tibi perfíciat munus ætérnum, ut cum eléctis tuis hereditátem cónsequi valeámus, in primis cum beatíssima Vírgine, Dei Genetríce, María, cum beátis Apóstolis tuis et gloriósis Martýribus et ómnibus Sanctis, quorum intercessióne perpétuo apud te confídimus adiuvári.

Cc: Hæc Hóstia nostræ reconciliatiónis profíciat, quaésumus, Dómine, ad totíus mundi pacem atque salútem. Ecclésiam tuam, peregrinántem in terra, in fide et caritáte firmáre dignéris cum fámulo tuo Papa nostro Ioannes Pauli, cum episcopáli órdine et univérso clero et omni pópulo acquisitiónis tuæ.

Cc: Votis huius famíliæ, quam tibi astáre voluísti, adésto propítius. Omnes fílios tuos ubíque dispérsos tibi, clemens Pater, miserátus coniúnge.

Cc: Meménto fámuli tui, quem ad te ex hoc mundo vocásti. Concéde, ut, qui complantátus fuit similitúdini mortis Fílii tui, simul fiat et resurrectiónis ipsíus, quando mórtuos suscitábit in carne de terra et corpus humilitátis nostræ configurábit córpori claritátis suæ.

Sed et fratres nostros defúnctos, et omnes qui, tibi placéntes, ex hoc sǽculo transiérunt, in regnum tuum benígnus admítte, ubi fore sperámus, ut simul glória tua perénniter satiémur, quando omnem lácrimam abstérges ab óculis nostris, quia te, sícuti es, Deum nostrum vidéntes, tibi símiles érimus cuncta per sǽcula, et te sine fine laudábimus, per Christum Dóminum nostrum, per quem mundo bona cuncta largíris.

O sacerdote toma o cálice e a patena com a hóstia e, elevando-os, diz:

Per ipsum, et cum ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipoténti, in unitáte Spíritus Sancti, omnis honor et glória per ómnia saécula sæculórum.

R. Amen.

PAI NOSSO
Cantado

A celebração eucarística termina na participação comum no banquete pascal em que Cristo, imolado e ressuscitado, nos convida a alimentar-nos com o seu Corpo e com o seu Sangue derramado na Cruz.
Mas para nos podermos alimentar na mesa eucarística é indispensável estar em harmonia com a Vontade do Pai e em verdadeira paz com os irmãos. Para isto tende a recitação comunitária do Pai Nosso, para a qual o sacerdote convida agora o fiéis.

Præcéptis salutáribus móniti, et divína institutióne formáti, audémus dícere:

PATER NOSTER,
QUI ES IN CÆLIS:
SANCTIFICÉTUR NOMEM TUUM;
ADVÉNIAT REGNUM TUUM;
FIAT VOLÚNTAS TUA,
SICUT IN CÆLO ET IN TERRA.
PANEM NOSTRUM
QUOTIDIÁNUM DA NOBIS HÓDIE;
ET DIMÍTTE NOBIS 
DÉBITA NOSTRA,
SICUT ET NOS DIMÍTTIMUS
DEBITÓRIBUS NOSTRIS:
ET NE NOS INDÚCAS IN TENTATIÓNEM;
SED LÍBERA NOS A MALO.

Líbera nos, quaésumus, Dómine, ab ómnibus malis, da propítius pacem in diébus nostris, ut, ope misericórdiæ tuæ adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri: exspectántes beátam spem et advéntum Salvatóris nostri Iesu Christi.

R. Quia tuum est regnum, et potéstas, et glória in saécula.

Dómine Iesu Christe, qui dixísti Apóstolis tuis: Pacem relínquo vobis, pacem meam do vobis: ne respícias peccáta nostra, sed fidem Ecclésiæ tuæ; eámque secúndum voluntátem tuam pacificáre et coadunáre dignéris. Qui vivis et regnas in saécula sæculórum.

R. Amen.

Pax Dómini sit semper vobíscum.

R. Et cum spíritu tuo.

De seguida, de acordo com a oportunidade, o sacerdote acrescenta:

Offérte vobis pacem.

E todos, de acordo com os costumes do lugar, se saúdam em sinal de paz, comunhão e caridade; o sacerdote saúda o diácono ou o ministro. Em seguida, toma a hóstia, parte-a sobre a patena, e lança uma partícula no cálice dizendo em silêncio:

Hæc commíxtio Córporis et Sánguinis Dómini nostri Iesu Christi fiat accipiéntibus nobis in vitam ætérnam.

Entretanto, canta-se ou diz-se:

AGNUS DEI-III QUI TO-ÓÓÓLLIS PECCÁTA MUNDI:
MISERERE NOBIS.
MISERERE NOBIS.
MISERERE NO-ÓÓÓBIS.

AGNUS DEI-III QUI TO-ÓÓÓLLIS PECCÁTA MUNDI:
MISERERE NOBIS.
MISERERE NOBIS.
MISERERE NO-ÓÓÓBIS.

AGNUS DEI-III QUI TO-ÓÓÓLLIS PECCÁTA MUNDI:
DONA NOBIS PACEM.
DONA NOBIS PACEM.
DONA NOBIS PA-ÁÁÁCEM.

Enquanto durar a fracção do pão, estas invocações podem repetir-se, desde que a última termine com dai-nos a paz. O sacerdote diz em silêncio:

Dómine Iesu Christe, Fili Dei vivi, qui ex voluntáte Patris, cooperánte Spíritu Sancto, per mortem tuam mundum vivificásti: líbera me per hoc sacrosánctum Corpus et Sánguinem tuum ab ómnibus iniquitátibus meis et univérsis malis: et fac me tuis semper inhærére mandátis, et a te numquam separári permíttas.

COMUNHÃO

O sacerdote genuflecta, toma a hóstia, levanta-a um pouco sobre a patena ou sobre o cálice e, voltado para o povo, diz em voz alta:

Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi. Beáti qui ad cenam Agni vocáti sunt.

R. Dómine, non sum dignus, ut intres sub téctum meum, sed tantum dic verbo, et sanábitur ánima mea.

O sacerdote comunga reverentemente sob as duas espécies sacramentais, dizendo em silêncio:

Corpus Christi custódiat me in vitam ætérnam.
Sanguis Christi custódiat me in vitam ætérnam.

Depois, toma a patena ou a píxide e aproxima-se das pessoas da assembleia que comungam.

Corpus Christi.

R. Amen.

CANTO DA COMUNHÃO
Adóro Te, o panis coélice

ADÓRO TE, O PANIS CÓELICE, O DÓMINE, O DEUS MÁXIME.

SANCTUS, SANCTUS, SANCTUS, SINE FINE SANCTUS.
SEMPER TIBI GLÓRIA SACRA SIT SUB HÓSTIA.

NOS FÁMULOS, O DEUS, RÉSPICE, ET GRÁTIA NOS SEMPER RÉFICE.

ADÓRO TE, O PANIS CÓELICE, O DÓMINE, O DEUS MÁXIME.

SANCTUS, SANCTUS, SANCTUS, SINE FINE SANCTUS.
SEMPER TIBI GLÓRIA SACRA SIT SUB HÓSTIA.

ANTÍFONA DA COMUNHÃO

Durante a distribuição do Corpo de Cristo pode cantar-se um cântico apropriado ou recitar-se a antífona prevista, que consta na folha de antífonas e orações diárias.

ORAÇÃO PÓS-COMUNHÃO

Durante a purificação da patena e do cálice, o sacerdote diz em silêncio:

Quod ore súmpsimus, Dómine, pura mente capiámus, et de múnere temporáli fiat nobis
remédium sempitérnum.

Se for oportuno, guarda-se algum tempo de silêncio sagrado, ou canta-se um cântico de louvor. Em seguida, de pé, na sede ou junto do altar, o sacerdote diz:

Orémus.

Præsta, quaesumus, Dómine: ut ánimæ famulórum famularúmque tuárum, his purgátæ sacrifíciis, indulgéntiam páriter et réquiem cápiant sempitérnam. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum.

R. Amen.

E todos se levantam e, juntamente com o sacerdote, oram em silêncio por uns momentos. Depois, o sacerdote recita a Oração depois da Comunhão. Conferir a oração na folha de antífonas e orações diárias.

BENÇÃO FINAL

O sacerdote voltado para o povo diz:

Dóminus vobíscum.

R. Et cum spíritu tuo.

Benedícat vos omnípotens Deus, Pater, + et Fílius, + et Spíritus Sanctus. +

R. Amen.

Ite, missa est.

R. Deo grátias.

Em seguida, o sacerdote beija o altar, como no princípio, em sinal de veneração e feita a devida reverência, retira-se com os ministros.

CANTO FINAL
Clamávi, et Dóminus exaudívit me

AD DÓMINUM, CUM TRIBULÁRER, 
CLAMÁVI, ET EXAUDÍVIT ME.

DÓMINE, LÍBERA ÁNIMAM MEAM 
A LÁBIIS MENDÁCII,
A LINGUA DOLÓSA.
QUID DETUR TIBI AUT QUID APPONÁTUR TIBI,
LINGUA DOLÓSA?
SAGÍTTÆ POTÉNTIS ACÚTÆ
CUM CARBÓNIBUS IUNIPERÓRUM.

HEU MIHI,
QUIA PEREGRINÁTUS SUM IN MOSOCH,
HABITÁVI AD TABERNÁCULA CEDAR!
MULTUM ÍNCOLA FUIT ÁNIMA MEA
CUM HIS, QUI ADÉRUNT PACEM.
EGO ERAM PACIFICUS;
CUM LOQUÉBAR,
ILLI IMPUGNÁBANT ME.