PRIMEIRA LEITURA
Um leitor sobe ao ambão para proclamar a Primeira Leitura. O povo senta-se para escutar a leitura. O leitor conclui dizendo:
Verbum Dómini.
R. Deo grátias.
Terminada a leitura, um cantor ou um leitor canta ou lê o Salmo; a assembleia participa com o refrão.
SEGUNDA LEITURA
À semelhança da anterior, um leitor sobe ao ambão para proclamar a Segunda Leitura, que conclui dizendo:
Verbum Dómini.
R. Deo grátias.
LEITURA DO EVANGELHO
A proclamação do Evangelho constitui o ponto culminante da Liturgia da Palavra. Por isso, os fiéis põem-se de pé para aclamar Cristo que está para falar. Esta aclamação consiste no Allelúia ou outro cântico previsto pelas rubricas e adequado ao tempo litúrgico, seguido de um texto brevíssimo e depois de novo do Allelúia ou do outro cântico utilizado. Depois, o sacerdote inclinado ante o altar diz com voz submissa:
Munda cor meum ac lábia mea, omnípotens Deus, ut sanctum Evangélium tuum digne váleam nuntiáre.
De seguida, o sacerdote dirige-se para o ambão e diz:
Dóminus vobíscum.
R. Et cum spíritu tuo.
Léctio sancti Evangélii secúndum N.
O sacerdote faz o sinal da Cruz sobre o livro e sobre si mesmo. Também os fiéis fazem o sinal da Cruz na fronte, na boca e no peito, aclamando:
R. Glória tibi, Dómine.
Depois de proclamado o Evangelho:
Verbum Dómini.
R. Laus tibi, Christe.
De seguida o sacerdote beija o livro e diz em voz baixa:
Per evangélica dicta deleántur nostra delícta.
O povo senta-se para ouvir a Homilia, que é obrigatória em todos os Domingos e festas de preceito. Depois da Homilia é oportuno dedicar algum tempo à reflexão pessoal em silêncio.
CREDO NICENO-CONSTANTINOPOLITANO
Nos Domingos e Solenidades o povo põe-se de pé para fazer a Profissão de Fé.
Credo in unum Deum, Patrem omnipoténtem, factórem cæli et terræ,
visibílium ómnium et invisibílium. Et in unum Dóminum Iesum Christum, Fílium Dei Unigénitum, et ex Patre natum ante ómnia saécula. Deum de Deo, lumen de lúmine, Deum verum de Deo vero, génitum, non factum, consubstantiálem Patri: per quem ómnia facta sunt. Qui propter nos hómines et propter nostram salútem descéndit de cælis.
Às palavras que se seguem, até ao se fez homem, todos se inclinam; nas festas da Anunciação e do Natal do Senhor, ajoelham:
Et incarnátus est de Spíritu Sancto ex María Vírgine, et homo factus est. Crucifíxus étiam pro nobis sub Póntio Piláto; passus et sepúltus est, et resurréxit tértia die, secúndum Scriptúras, et ascéndit in cælum, sedet ad déxteram Patris. Et íterum ventúrus est cum glória, iudicáre vivos et mórtuos, cuius regni non erit finis. Et in Spíritum Sanctum, Dóminum et vivificántem: qui ex Patre Filióque procédit. Qui cum Patre et Fílio simul adorátur et conglorificátur: qui locútus est per prophétas. Et unam, sanctam, cathólicam et apostólicam Ecclésiam. Confíteor unum baptísma in remissiónem peccatórum. Et exspécto resurrectiónem mortuórum, et vitam ventúri saéculi.
Amen.
Podendo este Credo ser substituído pelo Credo Apostólico em missas dominicais.
CREDO APOSTÓLICO
À semelhança da anterior, o povo põe-se de pé para fazer a Profissão de Fé.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Filium eius únicum, Dóminùm nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Virgine, passus sub Pontio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicare vivos et mórtuos. Credo in Spiritum Sanctum, sanctam Ecclésiam Cathólicam, Sanctórum communionem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam.
Amen.